Referenties
"We willen nog graag een mooie familiefoto van ons viertjes
Dat was de vraag waarmee we naar Arenda gingen. Het werd een prachtig album waar de liefde uit vandaan spat.
Arenda maakte optimaal gebruik van het landschap en het licht. Door de fijne, ongedwongen manier van werken en haar vakmanschap ontstond er een sfeer waarin we allemaal onszelf durfden te zijn. Het werd niet één, maar het werden vele mooie foto’s. Gepresenteerd in een prachtig album maakt het een resultaat dat ver boven onze verwachtingen ligt. (Agnes is ongeneeslijk ziek)"
- Agnes en Pètrix/2020
"De momenten van troost, dankbaarheid, liefde en verdriet heeft Arenda treffend weten vast te leggen.
Respectvol en onopvallend zoals ze vooraf had uitgelegd. Toen we later na de uitvaart de foto’s en het album ontvingen en deze bekeken, wisten we zeker dat onze moeder een liefdevolle laatste dag op deze aarde heeft gehad. De fotoreportage die Arenda van de uitvaart van onze moeder heeft gemaakt is voor ons dan ook van onschatbare waarde."
- Yolanda/2018
" In de laatste maanden voor haar overlijden en bij de uitvaart zelf heeft Arenda voor Karen, maar vooral voor mij, de getuigenis in beeld gebracht
Van mijn vrouw Karen leerde ik de kracht van beeld. Zij was fotograaf. In haar kankertraject van ruim 10 jaar was haar camera haar sterkste wapen. Het vastleggen van de nieuwe realiteit hielp haar en mij enorm om met die werkelijkheid overweg te kunnen. Praten is een ding, en niet onbelangrijk. Maar beeld verandert niet in de tijd. Die werkelijkheid wordt niet mooier, maar ook niet lelijker vastgelegd. Na de stress van het moment hadden wij de getuigen van de vreemde flow, waaruit ziek zijn kan bestaan, gewoon in handen.
Toen het allemaal niet meer ging vroeg Karen Arenda haar taak over te nemen. In de laatste maanden voor haar overlijden en bij de uitvaart zelf heeft Arenda voor Karen, maar vooral voor mij, de getuigenis in beeld gebracht. Zo was het en niet anders. En daar kan ik, geloof het of niet, vrij goed mee leven. Foto's, die ik heus niet elke dag bekijk, zijn geduldig. Ze wachten het moment af waarop ik behoefte aan ze heb. En dat besef geeft mij heel veel steun. Leven en dood. Ze horen bij elkaar. Wij leven nog even door. Op onze weg vooruit mogen we best af en toe terugkijken naar onze geliefden van toen.
"
- Arthur/2018
"Mijn dochtertje was 2 toen ze haar zusje verloor.
Al die jaren droeg ze emoties mee, waaraan zij geen woorden wist te geven. Toen zij een jaar of 8 was, vertelde ze me ontzettend verdrietig, dat ze haar zusje zo miste. Hierop heb ik het fotoalbum gepakt en hebben we samen de foto’s bekeken. Op die manier kregen haar emoties meer betekenis en kon ze haar zusje een mooi plekje in haar hartje geven."
- Stéphanie/2020
